Sterk

Sterk.

Ik sta op 20 stappen afstand van de voordeur. Mijn mond voelt als rubber, mijn lijf alsof ik 6 koppen espresso heb gehad, handen koud en gedachten dwarrelen paniekerig door mijn hoofd.
Ah en  daar is buuf.  Buuf mag graag praten. Buuf is een lief mens dus hoppa, let’s try.

“Hoiiiiii!”
“Oh hey hoi”
“Hoe issie?” 
“Uhm nou, ik ben aan het oefenen”

De opgetrokken wenkbrauwen zoeken naar een springtouw of dumbells,  maar nope, just me.
“Ja ik ben al een poos niet meer buiten geweest en ben weer aan het oefenen en opbouwen. Mn agorafobie en paniek was een beetje erg geworden”

Ik ben trouwens Cora, 36 jaar oud en ik heb agorafobie met paniekstoornis en een intrusieve dwangstoornis. Even in het kort een kleine toelichting. Agorafobie is angst om naar buiten te gaan, vooral plekken waar je voor je gevoel geen veilige en snelle ontsnappingsmogelijkheid hebt. Paniekstoornis is voor mij datgene wat dan volgt en intrusieve dwang is eigenlijk hetzelfde als obsessief compulsieve dwangstoornis maar dan zonder de compulsies / handelingen. Puur obsessief kunnen malen en opdringende herhalende gedachten ervaren.

Buuf kijkt me vragend aan … “Goh….”
“Mja het is even een zware periode geweest weer”
“Maar” zegt buuf een beetje voorzichtig “Je komt zo sterk over. Ik had dit helemaal niet gezocht achter jou”

Na zo`n 10 minuten zit ik weer in huis en galmen de woorden nog na. Sterk.. ja die heb ik wel eens vaker gehoord. Ben ik niet sterk omdat ik andere problemen heb dan jou? Ja het duurt soms een half uur of 3 dagen tot ik eindelijk durf te doen wat ik zou doen, of ik moet alle moed verzamelen en de gierende zenuwen negeren om door te gaan met waar ik mee bezig was. Maar ook dat vereist best wel wat kracht als ik eerlijk mag zijn.

Aannames ..vooroordelen …je vind ze overal. Al is het ook vaak niet verkeerd bedoeld. Psychisch, het is ook wel een lastig iets. Ik loop niet met een bliksemschicht boven het hoofd bijvoorbeeld. Het is niet een zichtbaar iets en blijkbaar hoef je er niet een bepaald type voor te zijn om het te ervaren. 

Sterk ..ja wat is dat?
Nee ik zit inderdaad niet hummend en heen en weer wiegend met een vogelnest op het hoofd op de bank. Trouwens, mocht je daar toch behoefte aan hebben? Doen!
Zwakker? Nee ben ik ook niet. Althans niet vanwege mijn stoornissen. (Bah stom woord trouwens. Diagnoses dan?)
En er vanuit gaan dat iemand dus “zwakker” is omdat diegene een probleem ervaart of in een lastige situatie zit vind ik een beetje raar.  Behoorlijk beperkend.

“Je bent niet je stoornis” predikt het op de posters bij het GGZ. Amen. Klopt. Alleen soms ben je het ook wel. Dan ben je het even 100% en neemt het je in beslag. En ook dat is oké. En ook dat is sterk zijn. Iedereen word wel eens in beslag genomen door een bepaalde stemming toch? Of dat je met het verkeerde been uit bed bent gekukeld en dan kan je er nog een slinger tegenaan gooien maar t word m niet die dag. Of week. 

Ik zou gewoon graag willen meegeven dat psychisch gestel niet een bepaald type zoekt.
Een fobie, verslaving, psychische aandoening of gewoon een ongelooflijke rotdag kan iedereen overkomen. Het discrimineert niet. Dus als wij er nou ook een beetje vanuit gaan dat iedereen zoiets kan overkomen, ook jouzelf, dan  denk ik dat we al een aardig stuk van de “stigmatisering” muur weg kunnen bikken.